klodian 0 Report post Posted January 14, 2007 Shrimet e Migjenit qe e mori vuajtjen e Shqipnise se asaj kohe,e sidomos te veriut dhe njashtu sikur ishte dhe e shkrujti ne leter pasi i ishte gdhend ne shpirt. (Shrimet e Millosh Gjergj Nikollit-->> Migjenit) Quote Share this post Link to post Share on other sites
g°n 2 Report post Posted January 14, 2007 Migjeni eshte nga shkrimtaret me realiste dhe ka bere nje kombinim te jashtezakonshem mes retorikes dhe reales. Quote Share this post Link to post Share on other sites
Pëllumb Syku 1 Report post Posted January 14, 2007 perkthim i poezise se Migjenit "recital'malesorit" Recita al montanaro Oh, perché non ho un pugno forte Per colpire al cuore la montagna silenziosa, perché si renda conto anche lei cosa vuol dire cadere debole, nell' agonia, come colosso ammazzato. Io, affamato, come ombra inquieta, erede della sofferenza e della pazienza, penetrando nel ventre della montagna con l' acqua del risveglio e con le urla insoddisfatte dell' istinto. La montagna tace. Anche se ogni giorno sulla sua pelle , col gioco della sepoltura , cerca di trovare un boccone migliore . Ma m'inganna la puttana, la speranza m'inganna. La montagna tace e nel silenzio ride. Ed io soffro e nella sofferenza io muoio. Ma io , quando? Quando! Quando riderò? Oppure, devo prima morire? O perché non ho un forte pugno per colpire al cuore la montagna silenziosa? Per vedere come trema per il pugno fuorilegge. Ed io divertendomi, divertendomi dalle risate. Quote Share this post Link to post Share on other sites
klodian 0 Report post Posted January 15, 2007 Malli Rinuer Valët muzikore fluturojnë nga përndimi shkrepen e përtrihen për muret e dhomës seme, edhe mandej dridhen mbrenda në zemrën teme dhe zgjojnë ndijesina që mblue ka hini. Ndijesitë e mia me valët muzikore shkëmbejnë puthje të nxehta posi dy dashnorë e pa mshirë shëgjeta më ther në krahnor edhe më merr malli për jetë ma gazmore. Malli rinuer për jetë ma shkumbuese flen pa fat në mue, një tingull pëmdimi asht ngushllim për mue kur më mshtjell mashtrimi me melankolinë e vet aq trishtuese. Tingujt miqëdashës, që në dhomën teme më falin rytmin e një dansit të largët, më kujtojnë përqafimin e çiftave të shkathët që sjellen hirshëm nëpër drrasa të gëdhenme. Ekstaza Pranverore ...dhe pranvera erdhi... Nëpër ftyra tona rrëshqiti nji gëzim dhe ndër zemra tona ngrehi një fole, e një jetë e bukur, e një jetë e re, me dëshira të shumta po buzqesh në lulzim. ...dhe dallndysha erdhi... si shpirti n'ekstazë, në hovin e shejt shtri; me qiellën rroket, me diellin puthet, dridhen krahët në hare mandej poshtë vërsulet t'u dhurue në cicrim përshndetje një mijë. ...triumfon bylbyli... kangëtar plot magji në gemb të trandafiles, në një tempo të marrë përkdheljet po shfre e kanga kumbuese, kang' e tij pa fre, asht si kangë Orfeji ndër telat e lyrës. ...dhe vesa shkëlqen... në një pikë t'argjant pasqyrohet jeta tërheqse si andrra dhe si vijzatimi ndër orët e hyjzimit, kur shpërthen agimi e rrezet e arta rrëshqasin ndër fleta. ... dhe pranvera erdhi... Nëpër ftyra tona rrëshqiti një gëzim dhe ndër zemra tona ngrehi një fole e një jetë e bukur, e një jetë e re me dëshira të shumta po buzqesh në lulzim. Lagja e Varfun Krahët e zez të një nate pa fund e varrosën lagjen pranë, dritë, jetë, gjallsi askund, vetëm errsinë e skam. U harrue jeta e ditës ndër shtresat e natës, e pagja u derdh nga parzm' e errsinës... n'andrra përkundet lagja. Njerzit ndër shtëpia flejnë me gjoksa të lakurtë e të thatë e gratë... fëmi po u lejnë pa ushqim në gji, pa fat, Pushojnë gjymtyrt e shkallmueme në punën e ditës së kalueme, shërohen trutë e helmueme në gjumin e natës s'adhrueme. Veç zemrat e njerzve të lanun me të rektunt prralla rrfejnë: mbi barrat e jetës së namun që shpirt dhe korriz thejnë. Prralla mbi fëmij rrugaça barkjashtë e me hundë të ndyta, që dorë shtrijnë me vjedhë, me lypë e ngihen me fjalë të ndyta. Prralla mbi varza të fyeme me faqe e me buzë të thithna. Prralla mbi djelm, me të thyeme shprese, në burg me duer të lidhna, të cilt nesër para gjyqit për delikt do të përgjegjin, vetëm dreqit e hyllit të gjith fajet tash ua mbshtesin. Kështu lagj' e varfun pëshpritë dhe errsinës hallet tregon. Një gjel i undshëm, me dritë të hanës i rrejtun, këndon. Hesht! or gjel kryengritës, i lagjës së varfun. Këtu nuk zbardh për ty drita e dritës. i gjikuem je me ngordhë n'u. Quote Share this post Link to post Share on other sites
breshka 3 Report post Posted January 24, 2007 perkthim i poezise se Migjenit "recital'malesorit" Recita al montanaro Oh, perché non ho un pugno forte Per colpire al cuore la montagna silenziosa, perché si renda conto anche lei cosa vuol dire cadere debole, nell' agonia, come colosso ammazzato. Io, affamato, come ombra inquieta, erede della sofferenza e della pazienza, penetrando nel ventre della montagna con l' acqua del risveglio e con le urla insoddisfatte dell' istinto. La montagna tace. Anche se ogni giorno sulla sua pelle , col gioco della sepoltura , cerca di trovare un boccone migliore . Ma m'inganna la puttana, la speranza m'inganna. La montagna tace e nel silenzio ride. Ed io soffro e nella sofferenza io muoio. Ma io , quando? Quando! Quando riderò? Oppure, devo prima morire? O perché non ho un forte pugno per colpire al cuore la montagna silenziosa? Per vedere come trema per il pugno fuorilegge. Ed io divertendomi, divertendomi dalle risate. ishalla nuk ke perkthy ti se desha vetem me thane se ja ka hup vlerat kushdo ta kete perkthy.... Quote Share this post Link to post Share on other sites
